Podziurawiony brzuch wkłuciami

Jest poniedziałek… 22.10.2018. Budzę się rano z cukrem 148mg/dl.

Hmm, cosik dużawo…

A że od razu nie chciało mi się jeść, spojrzałam na pompę po godzinie, przed śniadaniem: 172 mg/dl.

Uuu, Anno, a kiedy to ostatnio zmieniałaś wkłucie? Chyba czas najwyższy!

Tak, ale z tym “czas najwyższy”, aż tak nie przesadzałabym, ponieważ 3 dni, (co tyle powinno się wymieniać wkłucia) minie dopiero dziś, ale PÓŹNYM POPOŁUDNIEM. 

Od razu przypomina mi się wczorajszy wpis, i teza, że po 2 dniach użytkowania wkłucia, cukier w kolejnych po prostu rośnie, a zapotrzebowanie na insulinę jest znacznie większe.

Dla niedowiarków zapraszam tutaj: Zaawansowane ciekawostki o cukrzycy i pompie MiniMed 640g.

Ok, wbijam wkłucie nr 1. Nic nie zabolało, wydaje się, że powinno być ok. Jem śniadanie ok. 3,5 WW. 

Cukier już po pół godzinie pokazuje 186↑↑↑

O kurcze, a co to tyle strzałek? Może to koniec sensora? (Takie gwałtowne, aż 3 strzałki w górę lub dół, często oznaczają, że sensor z ciągłym monitoringiem glikemii, zbliża się ku końcowi i będzie trzeba wymieniać. W pierwszych 6 dniach nowego sensora, rzadko widzę takie strzałki, no chyba, że wypiję pół litra coli, to będzie taki wyrzut do góry. A, że nie piję coli z cukrem, jak już to tylko light, to aż tyle strzałek nie widzę 🙂 )

Cierpliwie czekam. Gdy pompa zawiadomiła mnie sygnałem alarmowym: 259↑↑↑, zaczęłam się niepokoić. Czułam się, o dziwo, dość dobrze, choć, aż tak duże cukry, to ostatnio mam rzadko 🙂 .

Nie dobrze, poczekam jeszcze chwilę i jeśli się cukrze nie uspokoisz, to zakładam kolejne wkłucie!

Nie uspokoił się. Na pompie wynik pokazuje 302↑↑↑ mg/dl. 

No nic, wkłucie na pewno jest zagięte. Zmieniamy!

Nie myliłam się. Zmieniłam i założyłam wkłucie nr 2:

Ulala, no brawo, trafiony zatopiony!

Polała się krew 🙂 ! Mimo wszystko podaję insulinę.

Może pójdzie insulina i wkłucie będzie działać?

Nie poszło, wężyk zatkany, insulina nie idzie.

No to bierzemy wkłucie nr 3 . Super – cukier już 352 ↑↑ mg/dl!

Wbijam. Coś poczułam. Zaczynam być i wkurzona i zmęczona i zrezygnowana…

A dziwicie mi się? Zobaczcie lepiej, jak wyglądała skala moich cukrów. Miedzy 10 -13, cukier wychodzi ponad skale 350 mg/dl. Na dolezamiast pojedynczych kwadracików z insuliną, widać długi prostokąt. Podawałam insulinę do każdego wkłucia, z myślą, że będzie działać, ale na próżno. Kwadraciki zlały się w przez to w długi prostokąt 🙂 .

A jeśli komuś mało to proszę popatrzeć na mój brzuch. Te wkłucie, które tutaj zobaczycie, to właśnie wkłucie nr 3 . I uspokoję Was, więcej nie będzie 🙂 .

Teraz proszę mi się nie dziwić, że chciałam, aby ten poniedziałek, zanim się zaczął, już się skończył!

A tu całe, kolejne godziny życia poniedziałkową cukrzycą przede mną:

• z zerkaniem, już odruchowo, dziesiątki razy na pompę, jaki jest cukier,
• liczeniem, ile podać insuliny do posiłku,
• brania w rachubę ewentualnego wysiłku,
• korekt, w przypadku złego cukru,
• kalibrowaniem cukru, za pomocą glukometru, przynajmniej jeszcze 1-2 razy
• i jeszcze minimum 10 decyzji, które nie wymienię, a podejmę po drodze…

Jak ja chciałabym obudzić się jutro rano, we wtorek i kolejne dni, zdrową…